ساحل آرامش

عالیه

ساحل آرامش

عالیه

چه کسى جلودار آرژانتین است

 
مارادونا : این تیم قهرمان مى شود
200268.jpg
وصال روحانى:چه کسى جلودار آرژانتین است؟ این سئوالى است که بعد از پیروزى ۰ - ۶ عصر جمعه تیم ملى فوتبال این کشور در برابر صربستان در گروه سوم جام جهانى ۲۰۰۶ بر هر زبانى جارى است.
با این حال شکى نیست که ضعف چشمگیر صربستان از دلایل اصلى ثبت این نتیجه بود و هر چقدر که بازى روان و حرکات عالى یاران ریکلمه تماشاگران را سحر کرد، تسلیم بودن مردان ایلیا پتکوویچ هم در این قضیه دست داشت. در عین حال هنر آرژانتینى ها که از همان دقایق نخست به جریان افتاد صحنه هاى بسیار زیبایى را خلق کرد و از آنان یک مدعى جدى براى فتح جام ساخت و در حالى که به جز اسپانیا سایر بزرگان در ۸ روز نخست جام کار فوق العاده اى را صورت نداده بودند، آرژانتین سنگ تمام گذاشت.
گلزنان آرژانتین، ماکسى رودریگز (۲ گل)، استبان کامبیاسو، هرنان کرسپو، کارلوس تروز و لیونل مسى بودند، اما به دشوارى مى شد یکى را بر دیگرى ارجح شمرد. از یک سو خوان رومن ریکلمه با قرار داشتن در متن تمامى حرکات موثر و «منجر به گل» تیمش عنوان ستاره مسابقه را مال خود کرد و از جانب دیگر کامبیاسو، ماسکرانو، و سورین نیز چنان فنى و موثر به بازى پرداختند که به هیچ روى نمى شد چشم بر مهارت آنان بست. ماکسى رودریگز که گل هاى اول و سوم آرژانتین را زد و سپس در دقیقه ۷۴ جایش را به مسى داد، مى گفت: «واقعاً نمایش فوق العاده اى بود. چیزى فراتر از توصیف و مسئله اى که خودمان نیز انتظار آن را نداشتیم.»
آرژانتین با این برد ۶ امتیازى شد و این پیروزى را ضمیمه برد ۱-۲ دور نخست در برابر ساحل عاج کرد و صعودش را به مرحله بعدى مسجل ساخت. در حالى که حذف صربستان با این باخت قطعى شد، ناظران از حالا از خود مى پرسند که سقف صعود و موفقیت هاى آرژانتین در این جام به کدام حد و اندازه خواهد رسید. کامبیاسو که گل دوم تیم خوزه پکرمن را در پى یک سرى پاسکارى طولانى و عالى بین یارانش در دروازه صربستان جاى داد، مى گوید: «ما در یک گروه سخت قرار داریم، اما دیدید که چطور به آنچه مى خواستیم، رسیدیم. این تیم هم فنى و هم محکم است و از اعتماد به نفس لازم هم بهره مى برد. فکر مى کنم بهتر از این براى ما غیرممکن باشد.» در حضور «دیه گو مارادونا»ى معروف که بر روى سکوها نشسته بود و براى هموطنانش و مردان داخل میدان دست تکان مى داد و پیراهن تیم ملى کشورش را در دست داشت، ملى پوشان آرژانتین تمام دلایل لازم را براى شادى هواداران خود فراهم آوردند. همین مسئله و گل هاى زیبایى که مردان پکرمن به ثبت رساندند، باعث شد مارادونا بگوید: «ما باز هم قهرمان جهان مى شویم، درست  مثل سال ۸۶.»
• سال مارادونا
سال مورد بحث سالى است که آرژانتین با درخشش خیره  کننده «کاپیتان مارادونا» و در حالى که وى در اوج نشاط و کارایى اش قرار داشت، جام جهانى را در خاک مکزیک براى دومین بار فتح کرد و اگر بگوییم آن جام یک تنه توسط «مارادونا»ى چپ پا و خلاق فتح شد، حرفى به گزاف نگفته ایم.
براساس نمایش عصر جمعه در ورزشگاه گلزن کرشن آلمان باور ادعاى مارادونا چندان سخت نمى نماید.ته وز ۲۲ساله و چپ پا که گل اش را با پاى راست و پس از دریبل زدن دو مدافع تنبل صربستان به ثمر رساند، مى گوید فراتر از نمایش هاى فردى او و یارانش و تخصصى که در کارهاى فنى و دریبل زدن و مانورهاى انفرادى دارند این روح تیمى و سنجش صحیح امور و اتفاقات در تمام گستره زمین بود که این پیروزى فوق العاده را براى آرژانتینى ها رقم زده است. «ببینید، هر کار که ما مى کنیم در ارتباط با یکدیگر و براى یاران کنارى مان است، حتى اگر به نظر برسد که با یک کار فردى صورت پذیرفته است.»
مسى ۱۹ساله و چپ پا و بارسلونیایى که در اکثر ماه هاى اخیر مصدوم و ناپیدا بوده است، سرانجام از دقیقه ۷۴ به جاى ماکسى رودریگز به میدان آمد و در همین مدت کوتاه فوق العاده کار کرد و یک گل ساخت و یک گل زد، اما با رجعت به دقایق قبلى مسابقه و آنچه در نیمه اول روى داد، باید متذکر شویم که هر دو گل نخست آرژانتین شاهکار نشان مى دادند.
این گل ها را ماکسى رودریگز و استبان کامبیاسو در پى حرکاتى گروهى و سریع و پس از چند پاسکارى بسیار جالب به ثمر رساندند ولى به نظر مى رسید که کل نفرات این تیم در متن حرکت قرار دارند و بازى این تیم شبیه به یک موج شده بود که مقاومت در برابر آن امکان نداشت.
شکى نیست که اخراج شدن ماتیا کژمان مهاجم صربستان که در دقیقه ۶۵ و پس از تکل دو پاى او بر روى پاى خاویر ماسکرانو شکل گرفت و به واقع ۱۰ نفره شدن صرب ها سهم زیادى در یک طرفه تر شدن برد آرژانتینى ها داشت اما روانى بازى یاران آیالا را نیز نمى شد انکار کرد. مسى در اولین دقایق حضورش در میدان پا به توپ شد و از سمت چپ گریخت و یک پاس در عرض فرستاد تا هرنان کرسپو توانست از پشت خط دفاعى حریف سر برآورد و با یک بغل پا کار را تمام کند و گل چهارم را بزند. دقایقى بعد کارلوس ته وز چنان ماهرانه بر سر توپ زد و دو مدافع حریف را پشت سر گذاشت و با یک شوت پاى راست دروازه صربستان را فرو ریخت که به نظر مى رسید از آغاز در میدان حاضر بوده و خود را گرم و آماده این فرصت مى کرده است حال آنکه تنها در ۳۲ دقیقه آخر و به جاى خاویر ساویولا به میدان آمده بود. دفاع صربستان در این دقایق مظهر ضعف بود و هیچ استحکامى نداشت و ایراد و نقصان از در و دیوار آن مى بارید و بنابراین جاى تعجبى نداشت که یاران آیالا و ماسکرانو بدان گونه در آن مانور و در قلب آن حرکت مى کردند در نهایت خود مسى به روند گلزنى در این روز خاتمه بخشید و گل ششم آرژانتین را با یک شوت دقیق پاى راست در پى پاس عمقى یارانش به ثمر رساند و این در حالى است که او هم مثل ته وز اصولاً و ذاتاً یک چپ پا است و کمتر توانسته با پاى راستش کارهاى مهمى را صورت دهد.
• حقیقت چیست؟
در عین حال و به رغم تمام محسنات فوق و تعریف هایى که به واقع سزاوار آرژانتینى ها است، کمتر مى توان در مورد آینده آنان به طور قطعى اظهارنظر کرد و به صراحت گفت که به چه رتبه اى خواهند رسید. اینکه در هنگامه نمایش هاى متوسط و در روزهاى عدم درخشش سایر مدعیان، آرژانتین بدین گونه یک حریف نامدار را خرد مى کند، قطعاً نشانگر ارزش هاى این تیم است و به لحاظ فنى آنان واقعاً در سطح بالایى هستند و تیمى که مى تواند امثال آیمار، کروز، کولوچینى، پالاسیو و میلیتو را روى نیمکت بنشاند و بدون حتى یک دقیقه استفاده از آنها ۶ گل به صربستان بزند، قطعاً مهارت هاى خود را نشان مى دهد و از شایستگى هاى غیرمتعارفش سخن مى گوید. اما جام جهانى میدانى دشوار و تورنمنتى بس طولانى است و خیلى ها ترجیح مى دهند که طى زمان برگزارى یک تورنمنت به تدریج اوج بگیرند و نه در همان اوایل رقابت ها زیرا همیشه این خطر وجود دارد که «روز نزول» و «نمایش بد» این گونه تیم ها مقارن با مرحله حذفى جام شود و در آن صورت دیگر فرصتى براى جبران باقى نخواهد بود حال آنکه هر لغزشى از این دست اگر در مرحله گروهى تحقق یابد فرصت براى تلافى وجود خواهد داشت.
از دومین (و آخرین) قهرمانى آرژانتین در جام هاى جهانى ۲۰ سال مى گذرد، اما اگر پیش بینى مارادونا و شمارى قابل توجه از یاران و همفکران او درست از آب درآید و آرژانتین براى سومین مرتبه قهرمان شود، آنگاه مى توان اعتراف کرد که این تیم با بهره جستن از شمارى از مستعدترین فوتبالیست هاى جوان دوران به این توفیق رسیده است.
تیمى که مى تواند امثال زانتى، ورون، سولارى، ساموئل و لوپز را به کلى انتخاب نکند و چشم به دى الساندرو نیز ببندد و بر پایه حضور امثال «کاپیتان سورین»، ماسکرانو و البته ریکلمه و کرسپو و مسى کمبودى را در راه کسب قهرمانى حس نکند.
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد